ENDOSCOPISCH CHIRURGIE

Wat is hysteroscopie?

Zoals de naam al doet vermoeden, is hysteroscopie (hystero = baarmoeder; scope = zien) het aanbrengen van een endoscoop in de baarmoeder om de voering aan de binnenkant te onderzoeken. De methode kan nuttig zijn bij het diagnosticeren van verschillende baarmoederproblemen die onvruchtbaarheid kunnen veroorzaken, zoals:

- Submucosale (interne) vleesbomen

- Verklevingen

- Endometriumpoliepen

- Baarmoederkamers en andere aangeboren afwijkingen

Vóór hysteroscopie; Hysterosalpingografie (radiografie van de baarmoeder en eileiders) kan worden genomen om informatie over de baarmoeder te verkrijgen die nuttig kan zijn tijdens de operatie. Veel artsen voeren als aanvulling ook vaginale echografie uit. Diagnostische hysteroscopie is een onderzoek dat onder algemene of plaatselijke verdoving wordt uitgevoerd en in ongeveer 30 minuten wordt afgerond.

Hoe wordt hysteroscopie gedaan?

In de eerste stap van hysteroscopie wordt de baarmoederhals (baarmoederhals) uitgerekt en geopend met behulp van een reeks dilatatoren. Wanneer de dilatatie is voltooid, wordt de hysteroscoop, een smal, verlicht optisch apparaat, door de baarmoederhals gevoerd en afgeleverd aan het onderste uiteinde van de baarmoeder. Een heldere oplossing (Hsykon of glycine) of kooldioxidegas wordt vervolgens via de hysteroscoop in de baarmoeder geïnjecteerd. Oplossing of gas ingebracht in de baarmoeder; Het vergroot de baarmoederholte, verwijdert bloed en slijm en stelt de chirurg in staat om het baarmoederslijmvlies direct te visualiseren.



De arts systematisch; onderzoekt de bekleding van het cervicale kanaal en het binnenoppervlak van de baarmoeder, probeert de uiteinden (ostium) van de eileiders te zien, waar ze uitkomen in de baarmoederholte.

Sommige artsen voeren na hysteroscopie een curettage uit (een chirurgisch schrapen van het baarmoederslijmvlies met een chirurgisch instrument) en sturen stukjes endometriumweefsel op voor pathologisch onderzoek.

Wat is operatieve hysteroscopie?

De hysteroscopietechniek is uitgebreid met operatieve hysteroscopie. Operatieve hysteroscopie maakt het mogelijk verschillende baarmoederafwijkingen die tijdens diagnostische hysteroscopie zijn gevonden, bij diagnose te behandelen.

Operatieve hysteroscopietechniek is vergelijkbaar met diagnostische hysteroscopie; Het verschil is dat chirurgische instrumenten zoals scharen, biopsietangen, elektrocauterisaties en grijpers via het kanaal in de operatieve hysteroscoop in de baarmoederholte worden ingebracht en vleesbomen, littekenweefsel (adhesies of synechiae) en poliepen kunnen hiermee uit de baarmoeder worden verwijderd. instrumenten. Ook aangeboren afwijkingen, zoals de aanwezigheid van een septum in de baarmoeder, kunnen met de hysteroscoop gecorrigeerd worden.

Wat zijn de complicaties van hysteroscopie?

Complicaties zijn zeldzaam tijdens hysteroscopie. In een klein aantal gevallen kan een infectie ontstaan ​​in de baarmoeder of eileiders. Soms kan er een gaatje (perforatie) in de achterwand van de baarmoeder worden gemaakt. Aangezien het geopende gat echter vanzelf sluit, veroorzaakt dit geen ernstig probleem. Wanneer uitgebreide operatieve hysteroscopie is gepland, wordt ook diagnostische laparoscopie uitgevoerd om de chirurg in staat te stellen zowel de binnenkant als de buitenkant van de baarmoeder te bekijken om het risico op accidentele baarmoederperforatie te verminderen. Allergische reacties en bloedingen zijn andere mogelijke complicaties die kunnen worden gezien tijdens hysteroscopie.

Wat is laparoscopie?

Laparoscopie, ook wel endoscopie of pelviscopy genoemd; Het is het inbrengen van een optisch instrument in de buikholte via een kleine incisie onder de navel, waardoor de arts de bekkenorganen van de onvruchtbare vrouw kan zien. laparoscopie; Beschadigde buisjes kunnen een diagnose stellen voor veel problemen die onvruchtbaarheid veroorzaken, zoals endometriose, verklevingen en tuberculose.

Wanneer wordt laparoscopie gedaan?

In voorgaande jaren was diagnostische laparoscopie een routinematige onderzoeksmethode die werd gebruikt om de evaluatie te voltooien bij vrouwen met onvruchtbaarheidsproblemen. Omdat het een chirurgische (invasieve) procedure is, was het meestal een methode die werd gebruikt nadat elementaire onvruchtbaarheidstesten waren uitgevoerd. De plaats van laparoscopie bij de behandeling van onvruchtbare vrouwen is echter uiterst beperkt en we gebruiken laparoscopie zelden in onze kliniek.

Timing van laparoscopie

Sommige artsen voeren laparoscopie uit in de premenstruele periode (binnen de week voordat de volgende menstruatie begint). Aangezien deze artsen laparoscopie uitvoeren door dilatatie en curettage te combineren (met schrapen van het binnenoppervlak van de baarmoederholte), hebben ze ook informatie over de ovulatiestatus van de vrouw in het kader van dezelfde procedure.

Sommige artsen geven er de voorkeur aan diagnostische laparoscopie te combineren met hysteroscopie omdat het zich in de postmenstruele fase bevindt wanneer het endometrium dun is.

Welke voorzorgsmaatregelen moeten worden genomen vóór de laparoscopieprocedure?

De patiënt wordt geadviseerd om gedurende een bepaalde tijd voor de ingreep niets te eten of te drinken. Vóór laparoscopie kunnen enkele tests worden gedaan om erachter te komen of de anesthesie veilig is, maar tegenwoordig zijn deze tests bij bijna alle gezonde jonge vrouwen niet nodig. Sommige artsen kunnen vóór laparoscopie een HSG (hysterosalpingogram) vragen.

Laparoscopie wordt meestal overdag uitgevoerd. Tijdens de procedure wordt de patiënt onder algemene anesthesie aangebracht om te slapen zodat hij geen ongemak voelt.

Hoe wordt laparoscopie gedaan?

Poging tot laparoscopie

Allereerst wordt de huid van de buik schoongemaakt en indien nodig bedekt. Een instrument kan dan via de vagina in de baarmoeder worden ingebracht. Kooldioxide, stikstofmonoxide of lucht wordt in de buikholte gebracht, net onder de navel. Dit gegeven gas creëert een ruimte die de buikwand en darmen scheidt van de organen in het bekkengebied, waardoor het gemakkelijker wordt om de voortplantingsorganen te zien.

Laparoscopie, een dunne buis die lijkt op een miniatuur verrekijker van een zeeman, wordt ingebracht via een incisie net onder de navel. Met een tweede sonde die via een andere incisie in de buikholte wordt ingebracht, worden de bekkenorganen gepositioneerd voor een betere zichtbaarheid. Een diagnostische laparoscopie die wordt uitgevoerd zonder dit "tweede gat" te openen, is niet compleet omdat het niet mogelijk is om alle formaties volledig te zien wanneer de genoemde sonde niet wordt gebruikt.

Tijdens laparoscopie wordt het hele bekken gescand, organen - baarmoeder; De eierstokken en de bedekking die het binnenoppervlak van de buik (peritoneum) bedekt, worden systematisch onderzocht door directe visuele inspectie (inspectie). Naast de ziekten die in deze formaties kunnen voorkomen, zoekt de arts ook naar de aanwezigheid van verklevingen (banden), endometriose en knobbeltjes. Als er afwijkingen worden gezien, de arts; ofwel probeert ze te repareren (operatieve laparoscopie) of gebruikt een biopsietang om kleine stukjes weefsel te nemen (biopsie) voor onderzoek in pathologisch onderzoek. Een blauwe kleurstof (methyleenblauw) wordt vervolgens in de baarmoeder en eileiders geïnjecteerd om te zien of ze open zijn. Wanneer de laparoscopie is voltooid, wordt het ingebrachte gas geëvacueerd en worden een of twee hechtingen geplaatst om de incisies te sluiten. Omdat de incisies zo klein zijn, zijn deze hechtingen meestal niet nodig en is het voldoende om de gaatjes af te dekken met een pleister.

Zoals eerder vermeld, voeren sommige artsen ook dilatatie en curettage uit samen met laposcopie en sturen stukken van het endometrium voor histologisch onderzoek om de mogelijkheid van occulte tuberculose uit te sluiten; Het onderzoekt ook of de eisprong heeft plaatsgevonden. Anderen voeren diagnostische hysteroscopie uit op hetzelfde moment als laparoscopie om ervoor te zorgen dat de baarmoederholte normaal is.

De meeste hedendaagse artsen gebruiken de videolaparoscopietechniek, waarbij een videocamera aan de laparoscoop wordt bevestigd, waardoor de chirurg kan zien wat hij ziet op de tv-monitor. Dit type laparoscopie helpt ook enorm bij de voorlichting van de patiënt doordat artsen video- of cd-opnames op een later tijdstip aan de patiënt kunnen laten zien om de aard van het aanwezige probleem uit te leggen.

Recente ontwikkelingen die apparaten steeds kleiner hebben gemaakt, hebben het mogelijk gemaakt om zeer kleine laparoscopen te maken. Deze laparoscopen, die één naald dik zijn, noemen we microlaparoscopen of naaldscopen. Met deze miniatuurlaparoscopen kan laparoscopie op kantoor worden uitgevoerd zonder gebruik van verdoving. De kwaliteit van de met deze kleine laparoscopen verkregen beelden is echter nog niet verbeterd.