WAT IS PRE-IMPLANTATIE GENETISCHE DIAGNOSE (PGD)?

Dankzij recente ontwikkelingen in de genetica kunnen genetische studies worden uitgevoerd op embryo's die zijn ontwikkeld door middel van in-vitrofertilisatiemethoden. Deze methode wordt 'genetische diagnose in embryo' of 'pre-implantatie genetische diagnose' genoemd. Deze processen worden uitgevoerd door 1 of meerdere cellen te nemen van de embryo's die ontstaan ​​als gevolg van bevruchting van eicellen met zaadcellen in het laboratorium.

Door speciale methoden in de afgenomen cellen te gebruiken, kan de diagnose worden gesteld van numerieke en structurele chromosomale aandoeningen en enkelvoudige genziekten (zoals thalassemie, sikkelcelanemie, cystische fibrose) van de toekomstige baby's die deze embryo's zullen ontwikkelen.

Wat is het doel van PGD?

Individuen lopen het risico om de erfelijke ziekte die ze dragen in verschillende snelheden op hun kinderen over te dragen. Om deze reden is het belangrijk om genetische ziekten bij paren en embryo's vast te stellen om gezonde kinderen te krijgen. PGD ​​uitgevoerd met behulp van verschillende technieken kan veel erfelijke ziekten opsporen terwijl ze zich nog op embryoniveau bevinden.

Wat zijn de indicaties voor pre-implantatie genetische diagnostiek?

In gevallen met genetische ziektedragers;

• Chromosoom Numerieke afwijkingen (karyotype-anomalieën; syndroom van Down, syndroom van Turner, syndroom van Klineferter enz.)

• Structurele anomalieën (wederzijdse en Robertsoniaanse translocaties)

• Enkelvoudige genziekten (Thalassemie, cystische fibrose en Duchenne-spierdystrofie enz.)

• X-gebonden ziekten (gekoppeld aan het geslachtschromosoom)

In onvruchtbare patiëntengroepen;

• Herhaalde IVF-pogingen (> 3)

• Vergevorderde vrouwelijke leeftijd (> 37 jaar)

• Ernstige mannelijke factor

• Terugkerende zwangerschapsverliezen (> 3)

Wat zijn de voordelen van pre-implantatie genetische diagnose?

• "Gezonde embryo's" kunnen worden opgespoord als resultaat van genetische screening op embryo's vóór embryotransfer.

• Het zorgt ervoor dat het embryo zich hecht aan het baarmoederslijmvlies en vergroot de kans op zwangerschap.

• Het vermindert het risico op een miskraam doordat een chromosomaal normaal embryo kan worden teruggeplaatst.

• Het gezin wordt beschermd tegen medische en psychologische trauma's door zwangerschapsafbreking.

• Weefseltypering bij erfelijke ziekten zoals thalassemie, cystische fibrose en DMD (Duchenne Spierdystrofie) biedt behandeling voor het eerder geboren zieke kind van het paar.

• Het is een veel nuttiger en goedkopere diagnostische methode in vergelijking met de gezondheidsproblemen waarmee zieke mensen hun hele leven te maken krijgen, de moeilijkheden bij de behandeling van ziekten en de hoge behandelingskosten.

Welke ziekten kunnen worden opgespoord door pre-implantatie genetische diagnose?

Chromosomale ziekten zijn numeriek en structureel verdeeld in twee hoofdgroepen. Bij paren met numerieke chromosomale afwijkingen zoals Klinefelter (46,XXY) en Turner (45,X0) syndromen of structurele chromosomale stoornissen zoals translocatie en inversie, wordt tijdens IVF specifieke PGD toegepast om de chromosomale afwijking aanwezig in de embryonale ontwikkelingsfase te detecteren. PGD ​​kan worden aanbevolen voor paren met een normale chromosoomanalyse. Voor het opsporen van chromosoomafwijkingen afkomstig van geslachtscellen, zoals herhaalde zwangerschapsverliezen en herhaalde mislukte IVF-pogingen, wordt gebruik gemaakt van PGD-panels waarmee de meest voorkomende afwijking (13, 18, 21, X en Y) kan worden gescand. . In de afgelopen jaren hebben PGS-technieken de voorkeur gekregen boven PGD-technieken bij chromosomale scans, omdat ze veel uitgebreidere en betrouwbaardere resultaten opleveren met de zich ontwikkelende technologie.

Single gen-ziekten zijn moeilijker te identificeren in het embryonale stadium dan chromosomale ziekten.Voor PGD moet bloed van de paren worden afgenomen van het paar en moet de DNA-verandering die de ziekte veroorzaakt, mutatie genaamd, vooraf worden bepaald.
Om het embryostadium bij de bovengenoemde patiëntengroepen te kunnen onderzoeken, is daarom een ​​voorbereidingsstadium nodig, de zogenaamde set-up-fase, die meestal 1-2 maanden duurt. Single gen ziekten tegenwoordig; Met methoden zoals DNA-sequentieanalyse en fragmentanalyse, mediterrane anemie (thalassemie), cystische fibrose, spinale musculaire atrofie (SMA), hemofilie, duchenne-spierdystrofie (DMD) enz. Veel genetische ziekten kunnen op embryoniveau worden geïdentificeerd.
Na goedkeuring van bovengenoemde mutaties is de opbouwfase afgerond, worden de 'informatieve (informatie)markers' specifiek voor de ziekte voor gebruik in het PGD-proces in embryo's bepaald, geproduceerd en getest. Het gebruik van familiespecifieke informatieve markers biedt het controlemechanisme. Embryo's die na de evaluatie als gezond zijn vastgesteld, worden overgedragen aan de aanstaande moeder.

WAT IS PRE-IMPLANTATIE GENETISCHE SCREENING (PGS)?

PGS-technieken zijn een vorm van holistische screening die wordt gebruikt om te bepalen of een embryo een normaal aantal chromosomen heeft. Deze screening is beperkt tot specifieke chromosomen alleen voor PGD-methoden. Daarom zijn er veel hogere succespercentages bereikt met PGS-technieken bij chromosomale afwijkingen, zowel in termen van klinische zwangerschap als op het gebied van toenemende geboortecijfers.

a-CGH (vergelijkende chromosoomscreening)
Het is een huidige methode die veranderingen in de hoeveelheid DNA detecteert. Terwijl een beperkt aantal chromosomen kan worden gescand met PGD (FISH-methode), een genetische screeningsmethode die al lang wordt gebruikt in IVF-toepassingen, kunnen 24 chromosomen worden gescand met de a-CGH-methode. Deze methode is gebaseerd op het scannen van het hele gen met Oligonucleotide \ BAC-array.

Met de a-CGH methode kunnen eventuele afwijkingen in chromosomen worden opgespoord door duplicaties (toename), deleties (verlies) en translocatie (vervangende) dragers op chromosomen. Hoewel het de detectie van zowel maternale als vaderlijke afwijkingen mogelijk maakt, maakt het ook de screening van ziekten met één gen mogelijk.

a-CGH voordelen;
• Herhaalde mislukte IVF-pogingen van patiënten worden voorkomen.
• Aangezien met deze techniek alle chromosomen (22 XY) kunnen worden gescand, is de betrouwbaarheid hoger dan bij de FISH-methode.
• Het is minder riskant in termen van monosomie en andere gecompliceerde numerieke chromosomale aandoeningen (aneuploïdie), en aangezien er meer cellen kunnen worden onderzocht, biedt het een gezondere analysemogelijkheid in vergelijking met embryobiopsie op de derde dag.
• De mate van mozaïekvorming in de blastocyst is lager dan die van het embryo van de derde dag, wat een betrouwbaardere analyse oplevert.

NGS (Volgende Generatie Sequencing)

Met deze methode kunnen structurele en numerieke anomalieën op chromosomen worden gedetecteerd met een geautomatiseerd systeem door te vergelijken met een tweede DNA waarvan bekend is dat het normaal is na DNA-amplificatie. De sequenties van DNA-fragmenten die verschillende processen hebben ondergaan, worden voor elk embryo afzonderlijk uitgelezen en geëvalueerd met een speciaal algoritme.

De voordelen van de NGS-methode ten opzichte van de a-CGH-methode zijn als volgt;

• Omdat het een directe analysemethode is, is het een techniek die met een hogere gevoeligheid werkt.

• Hoewel het detectiepercentage van mozaïekembryo's met a-CGH 5% is, ligt dit percentage tussen 15-30% bij NGS (12% mozaïek kan zelfs worden waargenomen bij embryo's die de blastocyst bereiken).

• 'Normale' embryo's gedefinieerd door NGS hebben een lager abortuspercentage dan andere PGS-methoden.

• Er worden hogere implantatiepercentages (klinische zwangerschap) verkregen in vergelijking met de a-CGH-methode.

Als gevolg hiervan wordt met het gebruik van de bovengenoemde genetische screeningmethoden gezorgd voor selectieve embryotransfer en worden de zwangerschapspercentages aanzienlijk verhoogd.
Vergeet ten slotte niet dat de bepaling van welke van deze methoden voor u geschikt is, wordt gedaan door het IVF-team.